سلام

پیش از هر چیز به خاطر تاخیر طولانی که در بروز رسانی اینجا رخ داد معذرت می خواهم. به هر حال امتحانات در حال شروع شدن است و طبق روال 16 سالِ گذشته تازه به یاد درس خواندن و آماده کردن پروژه ها افتاده ام.از این به بعد سعی می کنم در به روز رسانی اینجا مرتب تر عمل کنم.

او در سال 1380 مجموعه ای از ترانه های خود را تحت عنوان «امانم بده» منتشر کرد. ترانه هایی که در اینجا از او خواهید خواند از این کتاب انتخاب شده اند.سادگی زبان و همچنین استفاده از تصاویر ساده از ویژگی های عمده ی ترانه های «محمدعلی بهمنی» است.

ترانه ی«دلخوشی» را شادمهر عقیلی و ترانه ی«خودتُ به خواب بزن» را فرزاد فرومند خوانده اند.

کاش می شد از تو دلم حرفامُ بیرون بریزم
یه شب اشکامُ باز تو دامنِ اون بریزم
کاشکی از روی دلم پاشُ رو چشمام بذاره
که می خوام هر چی دارم به پای مهمون بریزم
××
« دلِ من به این خوشِ که یاری مثلِ اون داره
سرِ حرفش می مونه این دیوونه تا جون داره»
××
می خوان این دلخوشیُ اَزَم بگیرن
اگه اون بود نمی ذاشت
می خوان آتیش بزنن به هستیِ من
اگه اون بود نمی ذاشت

اگه اون بود نمی ذاشت زمونه اینجوری باشه
نمی ذاشت حرفی و ترسی دیگه از دوری باشه
اگه اون بود نمی ذاشت روز من این رنگی باشه
نمی ذاشت سهمِ من از زندگی، دلتنگی باشه

اگه اون بود نمی ذاشت خوابمُ آشفته کُنن
دلمُ زندونِ این حرفای ناگفته کنن
××
« دلِ من به این خوشِ که یاری مثلِ اون داره
سرِ حرفش می مونه این دیوونه تا جون داره»

(محمد علی بهمنی)

کَم کَمَک سحر داره هوا رُ روشن می کنه
آسمون پیراهنِ آبیش رُ بر تن می کنه
یه شبی هم که تو مهربون شدی با دلِ من
صبح ناخونده داره دشمنی با من می کنه

هر شبی که دستِ تو مهمونِ دستم می مونه
تا خودِ صُب چشِ من مواظبِ آسمونه
نکنه دزدِ بیاد ستاره ها رُ ببره
نکنه خروسِ همسایه بی موقع بخونه

پلکاتُ رو هم بذار، نذار که آفتاب بتابه
خودتُ به خواب بزن! بذار که خورشید بخوابه
من می خوام یک شبمُ (هزار و یک شب) بکنم
می دونم آرزوهام همیشه نقشِ برآبه!